Auðvitað, þegar maður stendur á hól rétt norðan við Grindavík, og horfir yfir bæinn á aðra hönd, og gosið á hina, hugsar maður; verður byggð hér áfram. Það var hljótt yfir bænum, enda ekkert rafmagn, heitt eða kalt vatn. Allir íbúarnir farnir. Nýtt hraun er komið inn í bæinn, þrjú hús fuðruð upp. Þetta er allt svo óraunverulegt. Þessi blómlegi sjávarútvegsbær, tómur. Hættur við hvert fótmál. Jörðin undir bænum hefur gliðnað um tæpan 1.4 metra, og hraungangur er undir bænum, sem getur brotið sér leið upp, með engum fyrirvara.
Nú þarf þjóðin að sýna samstöðu, eins og var gert fyrir 51 ári þegar íbúar Heimaeyjar þurftu að flýja, eftir að gos kom upp rétt austan við Vestmannaeyjabæ. Eldfjallafræðingar, vísindamenn eru ekki á einu máli, hvert framhaldið verður við Grindavík, eða hvort allur Reykjanesskaginn sé vaknaður, þá er stutt frá nokkrum eldstöðvum að höfuborgarsvæðinu. En eitt er víst, framtíð þessa 3500 manna bæjar, er alfarið í höndum móður náttúru. Við mennirnir erum svo agnarsmáir þegar eldsumbrot eru annars vegar, það sá útsendari Icelandic Times / Land & Sögu svo sannarlega í dag, á öðrum degi eldgossins. Eldgosi sem lauk síðan eftir tvo og hálfan sólarhring, en þótt gosinu sé lokið, eru vísindamenn sammála um að eldsumbrotin á Reykjanesi sé rétt að hefjast.
